Kontynuując wątek ochrony prawnoautorskiej projektów koncepcyjnych. 🙂

Na podstawie wstępnych rzutów, przekrojów i wizualizacji składających się na projekt koncepcyjny nie za bardzo da się wybudować przedstawiony na nich obiekt, chyba, że chodzi o naprawdę bardzo prosty obiekt. W tym celu najczęściej potrzebny jest kompletny projekt budowlany. Ten nie może ograniczać się do rysunków projektowych stworzonych na potrzeby projektu koncepcyjnego i jest dużo bardziej szczegółowy.

Projekt architektoniczno-budowlany składa się z części rysunkowej, której elementami są rzuty i przekroje bardziej szczegółowe od koncepcyjnych oraz z części opisowej. Powstaje pytanie, czy w przypadku wykorzystania rysunków projektowych z cudzego projektu koncepcyjnego do stworzenia projektu architektoniczno-budowlanego poprzez jego uzupełnienie o brakujące części, będziemy mieć do czynienia ze zwielokrotnieniem utworu architektonicznego zawartego w koncepcji, czy tez może ze stworzeniem opracowania? Odpowiedź na to pytanie uzależniona jest od tego, czy takie uzupełnienie będzie stanowiło działalność twórczą, czy też całkowicie zdeterminowane będzie treścią gotowych rzutów i przekrojów.

Jeżeli uzupełnienie projektu o część opisową i brakujące rysunki stanowić będzie tylko czynność techniczną, gdzie wszelkie elementy twórcze zostały już zawarte na przejętych rysunkach, wtedy powstały projekt stanowiłby zwielokrotnienie utworu architektonicznego zawartego w koncepcji.

Problem ten ściśle dotyczy odpowiedzi na pytanie, w którym momencie pracy projektanta kończy się kreacja twórcza?

Tak jak pisałem wyżej może zdarzyć się, że cała praca twórca skończy się na etapie koncepcji, ale regułą jest raczej, że stworzenie na podstawie ogólnego projektu koncepcyjnego szczegółowego projektu architektoniczno-budowlanego będzie działalnością twórczą. Wiąże się to ze specyfiką procesu projektowania, który dzieli się na kilka etapów. Na każdym etapie możliwe jest dokonywanie zmian przyjętych rozwiązań, dodawanie nowych i rezygnowanie z przyjętych. Co więcej, modyfikacji takich dokonuje się na każdym etapie projektowania, a nawet w trakcie realizacji (budowy) obiektu.

W takiej sytuacji stworzenie projektu budowlanego przez innego niż twórca koncepcji projektanta stanowić będzie, co do zasady, opracowanie. Co to oznacza? To, że ten, kto opracował projekt architektoniczny na podstawie cudzej koncepcji musi na egzemplarzach projektu budowlanego uwidocznić imię i nazwisko twórcy projektu koncepcyjnego, a do wykorzystania projektu budowlanego konieczne będzie uzyskanie zgody twórcy koncepcji.

Jeżeli natomiast działalność artystyczna całkowicie zakończy się na poziomie projektu koncepcyjnego następne etapy tj. powstanie projektu architektoniczno-budowlanego, projektów wykonawczych, czy wreszcie realizacja obiektu, mogą stanowić czynności jedynie techniczne, zdeterminowane treścią projektu koncepcyjnego. Stworzenie projektu architektoniczno-budowlanego stanowić może tylko bardziej szczegółowe rozrysowanie rozwiązań konstrukcyjnych zawartych (wymyślonych) już w projekcie koncepcyjnym, jego doprecyzowanie na potrzeby wykonawstwa budowlanego. Praca ta pozbawiona byłaby swobody twórczej. Wobec tego, w takich przypadkach stworzenie projektu architektoniczno-budowlanego na podstawie projektu koncepcyjnego, byłoby jedynie zwielokrotnieniem utworu architektonicznego zawartego w tym projekcie. Wtedy żadna zgoda nie jest potrzebna.